خدا را شاکرم نه تمسخری کردم نه بی تفاوت گذشتم.. به خودم میبالم که هنوز آنقدر جوانمردی دارم که با دردهای واقعی دوستان مجازی اشک ریخته ام.. من پای خیلی از پست های تو و خودم اشک میریزم.. این را به حساب ضعفم نگذار به حساب دلم بگذار.. نازک است زود میگیرد.. من واقعی اشک ریختم برای نوشته های مجازی ام . . . واقعی دعا میکنم برای نوشته های مجازی ات . . . آواتارت مجازی است خودت که واقعی هستی.. دردت که واقعی ست حرمت نگه داریم برای حریم دل هم . . .

کمی مهربان تر باشیم